Sep 21, 2019 บันทึก จป.วิชาชีพ

บันทึก จป. วิชาชีพ : ตอนที่ 10

เดิมทีเดียว
คนของบริษัท
ที่มีหน้าที่รับผิดชอบโครงการ
มีด้วยกัน 3 คน
คือ
GM (General Manager)
วิศวกร
และ จป. วิชาชีพ

ปัญหาความไม่ลงรอยระหว่างผมกับผู้รับเหมา
เริ่มขยายตัวรุนแรงขึ้นจากเดิม
เมื่อวิศวกรของบริษัทที่ชื่อว่า นายนุ้ย คอยให้ท้าย

นายนุ้ยสนิทกับผู้รับหมาค่อนข้างมาก ไปทานข้าว ไปดื่มเหล้าด้วยกันบ่อย แต่ผมก็ยังคาดหวังว่า
มืออาชีพต้องแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้

โดยนิสัยแล้ว
ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม
ผมจะรายงานให้เพื่อนร่วมทีมทราบก่อน
เพื่อไม่ให้เกิดความขัดแย้ง
ในรายละเอียดที่ไม่ตรงกัน
ก่อนประชุม 1 วัน
ผมจึงคุยปรึกษากับนายนุ้ย

“นุ้ยครับ ผมมีความเห็นว่างานตัดเสาเข็ม
อันตรายมาก
เพราะปลายเสาเข็มบางต้นสูงจากพื้นดิน 4-5 เมตร เลยทีเดียว
หากล้มมาทับคนงาน
คงถึงขั้นเสียชีวิต
เสาเข็มต้นที่สูง ๆ แทนที่เราจะให้คนเข้าไปตัดโดยไม่มีอะไรป้องกัน
เราเปลี่ยนวิธีทำงานดีมั้ย”
ผมเสนอความเห็นต่อนายนุ้ย

“ทำอย่างไรดีละ”
นายนุ้ยถาม

“เราใช้แบคโฮ หรือ เครน เข้ามาช่วยยกรั้งไว้ได้
เพื่อป้องกันเสาเข็มล้มทับคนที่เข้าไปสกัดและตัดเหล็กโดเวล”
ผมตอบนายนุ้ย

“ดีครับ เอาเลย”
นายนุ้ยเห็นด้วย

“ผมจะไปคุยกับผู้รับเหมา ไม่รู้ว่าจะ ok หรือไม่”

“ต้องโอเคสิ เราเป็นเจ้าของงาน ต้องการอะไรเขาต้องทำตาม” นายนุ้ยพูดสนับสนุนผมเต็มที่

วันต่อมา ในที่ประชุม
ผมเสนอความเห็น และวิธีการในการ
ตัดและล้มเสาเข็ม ต้นที่มีความสูง
ตามที่คุยกับนายนุ้ย

เรื่องน่าประหลาดก็เกิดขึ้น
เพราะคนที่แย้งขึ้นมาทันที
ไม่ใช่ผู้รับเหมา
แต่ดัน
เป็นนายนุ้ย

“ผมว่าเรากังวลเกินไป
ใคร ๆ เขาก็ทำแบบนี้ทั้งนั้น
ไม่เห็นจะมีปัญหา
ถ้าทำตามวิธีที่ จป. แนะนำ
จะทำให้งานช้ามาก”

ผมค่อนข้าง งง
นึกในใจ
“อ้าวเฮ้ย ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่หน่า”

นายถั่ว ผู้รับเหมาอมยิ้ม พูดขึ้นมาว่า
“ผมทำแบบนี้มาตลอด ไม่เคยมีอุบัติเหตุเลย”

ผมยังยืนกราน
ว่าไม่ปลอดภัย

จนกระทั่ง GM
สั่งว่าให้ตัดเสาเข็มเฉพาะต้นที่ไม่สูงให้หมดก่อน

ภายหลังสิ่งที่เกิดขึ้น คือ
นายนุ้ยและนายถั่ว
ล้มเสาเข็มทุกต้น
รวมถึงต้นที่สูง
โดยไม่มีการป้องกันใด ๆ

“เห็นมั้ย ไม่เห็นจะมีอะไรเลย ไหนหละอุบัติเหตุ”
นายถั่วเข้ามาพูดกับผมแล้วเดินจากไป โดยไม่รอฟังผมพูด

ผมรู้สึกเศร้าใจ
อดคิดไม่ได้ว่า

ขนาด GM สั่งห้าม
ตัดเสาเข็มต้นที่สูง

นายถั่วยังไม่ฟังเลย

แถมนายนุ้ยก็ออกหน้า
สนับสนุนอย่างเต็มตัว

โครงการเล็ก ๆ ที่น่าจะง่าย
กลับไม่เป็นอย่างที่คิดไว้เลย

หลังจากเหตุการณ์นี้
ผมยังพยายามมองนายนุ้ยในแง่ดี
แต่ก็โดนนายนุ้ยหักหลัง
ด้วยวิธีเดิม คือ
ตอนคุยกันส่วนตัว สนับสนุนและเห็นด้วยกับผม
แต่เมื่อเข้าประชุม
กลับแสดงความเห็นตรงกันข้าม

ทำให้ความเชื่อใจต่อกันไม่มีเลย
และเป็นที่มาให้ผมต้องทำงานแบบไม่มีวันหยุดสักวัน
แม้กระทั่งวันอาทิตย์
ต่อเนื่องกันถึง 4 เดือน