“ผมชื่อโมดิครับ”
Project manager คนใหม่แนะนำตัว
โมดิ เป็นชาวอินเดีย แต่พูดไทยได้ในระดับดีเลยทีเดียว
โมดิเข้ามาทำงาน โดยอยู่ในสายของบริษัทจากยุโรป
อย่างที่เคยเล่าให้ฟังว่า บริษัทที่ผมทำงานให้อยู่นั้น เป็นบริษัทร่วมลงทุนระหว่างยุโรปกับไทย
แต่ทีแรกไม่ได้เป็นเช่นนี้
เดิมทีเดียวเป็นการร่วมลงทุนระหว่างบริษัทเกาหลีและไทย
แต่ต่อมาบริษัทยุโรปได้ซื้อกิจการที่เกาหลี ทำให้ได้หุ้นของบริษัทร่วมลงทุนในไทยมาด้วย
ทั้งนี้ทั้งนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างบริษัทยุโรปกับไทย แม้ฉากหน้าจะดีแต่เบื้องหลังไม่ค่อยดีสักเท่าไร
ทันทีที่โมดิเข้ามา นายนุ้ยซึ่งเป็นวิศวกรก็ไม่ค่อยสบอารมณ์ เพราะเขาไม่สามารถตัดสินใจทุกอย่างได้แบบเดิมอีกต่อไป
ผมเองไม่ได้คุยกับโมดิมากนักในทีแรก
จนกระทั่งถึงวันที่ลูกค้าจะมาออดิท
กำหนดการลูกค้าจะมาในวันจันทร์
แต่สภาพพื้นที่ เต็มไปด้วยเศษบรรจุภัณฑ์จากกระบวนการผลิตเต็มไปหมด
ผมมาทำงานในวันอาทิตย์ เห็นโมดิหัวหมุน หารถมารับขยะ แต่ไม่มีใครช่วยประสานงานให้
คอยดูอยู่นาน เห็นถึงความตั้งใจ
จึงตัดสินใจเข้าไปช่วยประสานงาน
จนรถขยะเวียนมาขนขยะออกไปจนหมด
ในเวลาเกือบ 3 ทุ่ม
หลังจากนั้นโมดิก็ต้องไปประชุมที่ยุโรป
ปัญหาใหญ่สำหรับโมดิ ก็เกิดขึ้นอีกครั้ง
โมดิจำเป็นต้องรายงานความคืบหน้าของโครงการ
ให้ฝ่ายบริหาร
แต่นายนุ้ยไม่ยอมให้ความร่วมมือ
ผมจึงเป็นทางเลือกสุดท้ายที่โมดิ
ติดต่อมา
ซึ่งผมก็ยินดีช่วยเหลือเท่าที่ทำได้อย่างเต็มที่
เป็นอันว่าโมดิรอดตัวไป
หลังจากโมดิกลับมา
เราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น
โมดิพูดไทยได้ แต่มักจะพูดอังกฤษกับผม
ทำให้ภาษาอังกฤษของผมพัฒนาขึ้น
จากการได้ฟัง ได้พูด ทุกวัน
แต่ในการทำงานก็ต้องมีความคิดที่ไม่ตรงกัน
ครั้งหนึ่ง โมดิ ไม่พอใจการทำงานของผม
เขาเดินเข้ามาถามว่า หากจะส่งรายงานให้ผู้บริหาร
(พร้อมเอาเนื้อหารายงานมาให้ดู)
ผม ok หรือไม่
ผมตอบไปว่า “ไม่มีปัญหา”
แม้โมดิจะรายงานความผิดพลาดของผมไป แต่หลังเลิกงานเราก็ไปกินข้าวด้วยกัน
เราแยกการทำงาน กับ เรื่องส่วนตัวออกจากกันได้
เช่นเดียวกัน เมื่อโมดิผิดพลาด
ผมก็เดินไปถามเขาก่อนว่า
ผมจะรายงานเรื่องที่ทำผิดให้ฝ่ายบริหารทราบ
ok หรือไม่ ?
ซึ่ง โมดิ ก็ไม่ห้ามที่จะส่งรายงานเช่นกัน
การทำงานเช่นนี้
ผมเรียกว่า มืออาชีพ