อย่างที่บอกไปว่า
ห้องพักที่ผมเช่าอยู่เป็นห้องเก่า ๆ
ซึ่งไม่มีทางเลือก
เพราะเวลานั้น
ห้องพักอื่น ๆ เต็มหมดแล้ว
อย่างไรก็ตามแม้สภาพจะทรุดโทรม
แต่หากเทียบราคากับขนาดพื้นที่แล้ว ถือว่าคุ้ม
เปิดประตูห้องเข้าไปจะเป็นห้องโถงกว้าง ๆ
มีห้องขนาดเล็กอยู่ข้างในอีก 2 ห้อง
เพียงแต่ว่า ห้องหนึ่งเจ้าของหอพักปิดล็อคเอาไว้
กำชับว่า
“ห้ามเปิดเด็ดขาด”
ผมจึงใช้ห้องเล็กอีกห้องเป็นห้องนอน
ในส่วนห้องน้ำ
โถส้วมเป็นแบบนั่งชักโครก
แต่ไม่มีถังเก็บน้ำ
ต้องเปิดน้ำรองใส่ถังพลาสติกแล้วตักราด
หอพัก แห่งนี้ เพื่อนร่วมหอเป็นชาวพม่าซะส่วนใหญ่
ช่วงเวลานั้นผมจำได้ว่า
ช่อง 7 นำละครสายโลหิต เวอร์ชัน ศรราม สุวนันท์ มารีรัน
ผมเองไม่อยากมีปัญหาระหว่างประเทศ
จึงต้องเปิดเสียงให้เบาที่สุดเท่าที่ทำได้
อันที่จริง ผมเองก็ไม่ใช่คนเรื่องมาก
เป็นคนกินง่าย นอนง่าย
แต่คืนแรกก็มีปัญหาให้นอนไม่หลับจนได้
สาเหตุมาจากมีแมลง
ลักษณะคล้ายหมัดหมาจำนวนมาก มุดเข้ามาทางหน้าต่าง ทะลุมุ้งลวดเข้ามาในห้องนอน
เมื่อเป็นเช่นนี้ ผมจึงจำเป็นต้องยกห้องนอนให้หมัดหมา ส่วนตัวเองไปนอนที่ห้องโถงแทน
( วันถัดมาผมซิ้อยาฉีดฆ่าแมลงไปฉีด
แต่ก็เอาชนะหมัดหมาไม่ได้ มันมีจำนวนมากเหลือเกิน ก็เลยยกห้องนอนให้มันอย่างถาวร กระทั่งย้ายห้องพักไปที่ใหม่ภายหลัง )
เนื่องด้วย
ผมทำงานเป็น จป.วิชาชีพ งานก่อสร้างมาตลอด
ดังนั้นจึงมีประสบการณ์เปลี่ยนห้องพักอยู่บ่อยครั้ง
เพราะต้องย้ายโครงการไปเรื่อย
คำแนะนำที่ผมจะมีให้ก็คือ ควรเลือกหอพักหรืออพาร์ทเม้นท์ ที่ไม่ไกลจากที่ทำงาน
เนื่องจากอาชีพ จป. มักมีเหตุการณ์เร่งด่วนกระทันหันให้ต้องเข้าไปที่ทำงานบ่อยครั้ง ไม่ว่าจะเป็นไฟดับ น้ำไม่ไหล อุบัติเหตุ แม้กระทั่งผัวเมียตีกันในแคมป์คนงาน ก็ยังต้องไปห้ามศึก
อีกเหตุผลก็คือ บางครั้งต้องเลิกงานดึก
ที่พักซึ่งอยู่ไกล ทำให้ต้องเสียพลังงานและเวลา
โดยใช่เหตุ
สู้เอาเวลาเดินทางไปทำอย่างอื่นดีกว่า
และที่สำคัญ คือ
ควรเป็นหอพักที่มีระบบรักษาความปลอดภัย
แม้จะมีราคาสูงสักหน่อยก็ตาม
อย่าให้เสียชื่อ จป.