ระหว่างที่ผมกำลังหาทาง
ทำให้การทำงาน
ของผู้รับเหมามีระบบความปลอดภัย
ที่ดีขึ้น
ไม่ต่ำไปกว่าเกณฑ์มาตรฐาน (มากนัก)
ก็มีตัวละครใหม่เพิ่มเข้ามา
คือ มิสเตอร์พี ชาวอิตาลี
ซึ่งมีตำแหน่งเป็น Professional SHE specialist
อย่างที่เคยเกริ่นไว้ในตอนต้นว่า
บริษัทที่ผมมาทำงานด้วย
เป็นบริษัทร่วมทุนระหว่างยุโรป และ ไทย
โดยในช่วงเวลานั้น บริษัทยุโรปเพิ่งจะเข้ามาร่วมทุนไม่นานนัก
จึงยังไม่ค่อยมีบทบาทเต็มที่
ในส่วนของงานความปลอดภัย
มิสเตอร์พีจึงถูกส่งมา
สอนงานผม
ครั้งละ 2-3 วัน
แล้วก็บินกลับไป
โดยปีนึงจะมาประมาณ 2 ครั้ง
มิสเตอร์พี
เป็นคนรูปร่างสูง ไม่อ้วน
สวมแว่น
ไว้หนวด
ท่าทางใจดี
แต่บางครั้งก็ไม่ได้ใจดีแบบท่าทาง
แม้ลักษณะรูปร่างหน้าตาจะแตกต่างจากคนไทย
แต่สิ่งแรกที่ทำให้ผมจดจำเขาได้
กลับไม่ใช่รูปลักษณ์
แต่เป็นแรงบีบมือตอนเชคแฮนด์ทักทายกัน
เล่นเอามือแทบหัก !
ในการพูดคุยงานกันอย่างเป็นทางการครั้งแรก
ในห้องประชุมบริษัท
ประโยคที่ผมพูดกับมิสเตอร์พี บ่อยที่สุด
นอกจาก yes , no , ok ก็คือ
Sorry , Again please.
พูดซ้ำ ๆ ย้ำไปมาอยู่แบบนี้
เพราะฟังไม่รู้เรื่อง
ปัญหาไม่ได้อยู่ที่สำเนียงของเขาหรอกครับ
แต่อยู่ที่ผมนี่แหละ
ภาษาอังกฤษของผมมันห่วย!
พอต้อง again please อยู่ตลอด
ผมเริ่มรำคาญตัวเอง
และคิดว่ามิสเตอร์พีก็คงรำคาญเช่นกัน
ผมจึงเปลี่ยนมาใช้วิธีพยักหน้า
ทำเป็นเข้าใจ
ทั้งที่ไม่เข้าใจ
ทุกครั้งที่มิสเตอร์พี
ถามว่าเข้าใจหรือไม่
“Do you understand?”
ผมก็ตอบ Yes ทุกครั้ง
จนกระทั่งมิสเตอร์พี
สงสัยว่าผมเข้าใจจริงหรือไม่
จึงพูดขึ้นมาว่า
“Tell me , What do you understand ?”
เท่านั้นละครับ
โป๊ะแตก!
ผมตอบไม่ได้
มิสเตอร์พีส่ายหน้า เอือมระอา แล้วบอกผมว่า
เขายินดีที่จะอธิบายซ้ำ ๆ พูดซ้ำ ๆ หลายครั้ง
เพื่อให้ผมเข้าใจ
ผมจะ again please กี่รอบก็ได้
แต่อย่าแกล้งทำเป็นว่าเข้าใจเด็ดขาด
และนี่ก็คือ ข้อตกลงแรกที่เรามีต่อกัน